کشتی ازاد

کشتی آزاد

کشتی آزاد یکی از روش‌های کشتی گرفتن است که در سراسر دنیا تمرین می‌شود و به همراه کشتی فرنگی یکی از دو سبک کشتی است که در بازی‌های المپیک برگزار می‌شود. منشأ اصلی کشتی آزاد در کشتی کَچ اَز کَچ کَن^[۱] و کشتی کچ است که در سدهٔ ۱۹ میلادی در بریتانیا و ایالات متحده آمریکا توسعه یافت و یکی از سرگرمی‌های جذاب و مردمی در جشن‌ها به شمار می‌رفت. قوانین کشتی آزاد هنوز هم تقریباً مشابه کشتی کچ است با کمی محدودیت برای انجام بعضی حرکات خطرناک.^[۲]

در کشتی آزاد همچون کشتی کچ و کشتی فرنگی هدف اصلی چسباندن شانه حریف بر تشک است که به پیروزی فوری (ضربه فنی) منجر می‌شود و برخلاف کشتی فرنگی کشتی‌گیران اجازه گرفتن پای حریف و استفاده از پای خود را دارند.

مسابقات کشتی آزاد از المپیک ۱۹۰۴ وارد المپیک شد و از المپیک ۲۰۰۴ رقابت‌های این رشته در بخش زنان نیز برگزار می‌شود.

مقررات

بر اساس مقررات بین‌المللی هرگونه گرفتن، ضربه زدن و پرتاب کردن ملایم حریف مجاز است. اما هر نوع گرفتنی که زندگی یا سلامتی اعضای حریف را به خطر بیندازد مانند گرفتن گلو ممنوع است. همچنین استفاده از لگد، مشت، کله زدن و گرفتن دوبنده ممنوع است. نقض قانون منجر به گرفتن اخطار به کشتی‌گیر می‌شود و سه اخطار کشتی‌گیر را از ادامه مسابقه محروم می‌کند. در هنگام نقض شدید مقررات کشتی‌گیر را می‌توان بی‌درنگ از مسابقه اخراج کرد.

مسابقات می‌بایست روی تشک کشتی که حداقل 10 متر قطر دارد برگزار شود. باید دست در دماق باشد

اوزان

دسته‌های وزنی کشتی آزاد و فرنگی یکسان است و تاکنون چندین بار تغییر کرده‌است. از سال ۲۰۰۲ به این سو رقابت‌های کشتی فرنگی [و آزاد] در رده سنی بزرگسالان در هفت وزن ِ ۵۵ کیلوگرم، ۶۰ کیلوگرم، ۶۶ کیلوگرم، ۷۴ کیلوگرم، ۸۴ کیلوگرم، ۹۶ کیلوگرم، ۱۲۰ کیلوگرم برگزار می‌شود. در ردهٔ نونهالان (۱۴ و ۱۵ سال) در ده وزن از ۲۹ تا ۸۵ کیلو، در ردهٔ نوجوانان (۱۶ و ۱۷ سال) در ده وزن از ۳۹ تا ۱۰۰ کیلو و در جوانان (۱۸ تا ۲۰ سال) در ۸ وزن از ۴۶ تا ۱۲۰ کیلوگرم برگزار می‌شود.

مسابقات کشتی زنان در المپیک در چهار وزن ۴۸ کیلوگرم، ۵۵ کیلوگرم، ۶۳ کیلوگرم و ۷۲ کیلوگرم برگزار می‌شود. اما مسابقات قهرمانی جهان در هفت وزن (از ۴۴ تا ۷۲ کیلوگرم) انجام می‌شود.